رابطه هوش اخلاقی با نوع‌دوستی

زمینه: توجه به ارزش‌های اخلاقی، از جمله وظایف مهمی است که انتظار می‌رود دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی در کنار کسب علم به آن توجه ویژه داشته باشند. پژوهش حاضر بر آن است تا ضمن بررسی وضعیت هوش اخلاقی دانشجویان، رابطه بین هوش اخلاقی و نوع­دوستی آنها را مشخص نماید. روش: پژوهش، کاربردی و شیوه گردآوری و تحلیل اطلاعات آن، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش دانشجویان دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه قم می­باشند. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان تعداد 196 نفر محاسبه شد. روش نمونه­گیری، در دسترس و ابزار گردآوری داده‌ها، پرسشنامه استاندارد هوش اخلاقی و پرسشنامه نوعدوستی می‌باشد. داده‌ها از طریق فنون آماری؛ تحلیل واریانس، آزمون t، آزمون کراسکال والیس، U من ویتنی، و ضریب همبستگی پیرسون و با استفاده از نرم­افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: دانشجویان در ابعاد دلسوزی، وفای به عهد، اهمیت دادن به دیگران و توانایی در بخشش اشتباهات دیگران وضعیت خیلی خوب داشته‌اند. بین بیشتر مؤلفه‌های هوش اخلاقی با نوعدوستی دانشجویان رابطه معنادار وجود دارد. بین هوش اخلاقی دانشجویان در رده‌های مختلف سنی، رتبه کنکور و میزان تحصیلات والدین آنها تفاوت معنادار وجود ندارد. بین نوع دوستی دانشجویان در رده‌های مختلف سنی، و تحصیلات والدین آنها، تفاوت معنادار وجود ندارد، اما با رتبه کنکور، تفاوت معنادار بوده است.  نتیجه‌گیری: با توجه به این که هوش اخلاقی اکتسابی است و با نوع‌دوستی مرتبط است، آموزش‌هایی که منجر به رشد هوش اخلاقی دانشجویان می‌شود، می­تواند موجب افزایش نوع‌دوستی و در نهایت بالارفتن سطح علمی دانشگاه شود.